Hallo Haakflixer,
Sinds mijn vorige blog over de mislukte verkoop-poging met mijn kraampje is er niet veel veranderd. Ik heb nog niks gepland. Misschien dat ik in het voorjaar op een leuke braderie nog een poging ga wagen, maar momenteel heb ik even geen inspiratie meer.
Buiten alles zeg ik zelf altijd; er zit een klein kadootje in ieder bolletje wol.
Ik wil je een verhaal vertellen.
Een poosje geleden kreeg ik te horen dat een collega met wie ik al jaren samen werk ernstig ziek is geworden. Dan schrik je enorm.
Laat staan wat zij moest doormaken; angst, pijn, verdriet en onzekerheid.
Nu is met een kaartje sturen niks mis, maar ik wou toch iets doen om meer voor haar te kunnen betekenen.
Ik heb een muts gehaakt met een heerlijk zachte wol, want ze zou helaas haar haren gaan verliezen. Ook had ik begrepen dat je hoofdhuid tijdens en na de chemokuren ontzettend gevoelig is.
Om haar een hart onder de riem te steken heb ik veel bloemetjes gehaakt, een nieuwe voor elke behandeling. Ik heb ze ook een aantal keer opgestuurd met een leuke kaart erbij. Mijn collega zelf kwam met het idee om na iedere behandeling een bloemetje vast te maken aan de muts. Zo konden we van iets negatiefs toch iets positiefs maken.
Het was een klein gebaar met een grote betekenis. Inmiddels gaat het een stuk beter met mijn collega en heeft ze haar behandeling achter de rug. Ze is momenteel aan het bijkomen van alles en gaat rustig herstellen.
Maak je ook een klein gebaar voor iemand die het hard nodig heeft?
Groetjes,
Maja
Plaats een reactie